Sommigen van jullie hadden het vanochtend al door. Ik dacht er ook aan bij het horen van het nieuwsbericht dat een vreselijke ramp zich voltrekt in Japan. Natuurlijk buigt de gehele wereld zich hierover. Zelfs de kwestie in Libië lijkt even in het vergeethoekje te zijn geraakt.
Pauw & Witteman is een actualiteitenprogramma en ook zij dienen zich te wijden aan de tsunami in Japan. Mensen die aldaar zijn overleden, velen die dakloos zijn geworden, hun geliefde missen. Vreselijk.
Vandaar dat het item over mijn boek ‘400 brieven van mijn moeder’ – nav. mijn jaren van onterechte gevangenschap in Marokko – wederom is opgeschoven, maar nu naar de boekenweek (16 maart t/m 26 maart). De boekenweek staat in het kader van ‘Geschreven portretten’ en levensverhalen. Mijn verhaal sluit daar naadloos op aan en zal dan ook de volledige aandacht krijgen. Het zou zonde zijn als mijn verhaal nu ondergesneeuwd zou raken.
Bovendien verliest mijn verhaal nimmer aan actualiteitswaarde. Het zal altijd interessant blijven. Onrecht komt dagelijks voor. En gezien de overweldigende stroom prachtige reacties op mijn boek die ik tot op heden heb ontvangen, kan ik niet anders zeggen, dan dat ik dankbaar ben…
Voor nu gaan mijn gedachten dan ook uit naar de slachtoffers van Japan…
Bedankt voor jullie begrip & geduld!
Keep you posted.
Joseph Oubelkas.
